20.4.1 Tijdens asielprocedure

Een cliënt heeft recht op opvang en materiële opvangvoorzieningen tijdens de asielprocedure. Dit staat in artikel 2 van de Opvangrichtlijn. Gedurende de asielprocedure in het AZC heeft de cliënt recht op onderdak, maaltijden of eetgeld, leefgeld voor kleding en verzorgingsproducten, begeleiding, recreatieve activiteiten en medische zorg.[6] Minderjarigen kunnen naar school.

Je cliënt krijgt het eet- en leefgeld wekelijks uitgekeerd; daarom wordt het ook wel weekgeld genoemd.[7] De hoogte van het eetgeld hangt af van het aantal personen en de samenstelling van het huishouden. Voor kinderen is het bedrag aan eetgeld lager dan voor een volwassenen of een AMV.

Op sommige locaties krijgen de bewoners (bijna) alle dagelijkse maaltijden en geen of minder eetgeld. Het leefgeld is voor iedere cliënt gelijk. Op sommige locaties krijgen de bewoners echter verzorgingsproducten in natura en geen of minder leefgeld.

Je cliënt heeft geen recht op een financiële bijdrage als hij verblijft op een handhaving en toezichtslocatie (htl), afkomstig is uit een veilig land van herkomst, als op hem de Dublinverordening van toepassing is of als hij al bescherming heeft in een ander EU-land. In die gevallen krijgt hij eten en verzorgingsproducten in natura (artikel 9 lid 7 Rva).

Je cliënt krijgt van het COA vervoerskaarten (ook wel dagkaarten genoemd) voor het openbaar vervoer om voor de dag-1, de kennismaking, van en naar de advocaat te reizen.[8] De andere procesdagen tijdens de Algemene Asielprocedure (AA) zijn uitgezonderd; normaliter komt de advocaat voor de procesdagen naar het AC waar de asielprocedure van de cliënt wordt behandeld.

Door de instroom, opvangcrisis en achterstanden bij de IND, is dit onder druk komen te staan waardoor nu ook andere procesdagen op kantoor van de advocaat kunnen plaatsvinden en vervoerskaarten afgegeven worden door het COA. Het COA moet - indien aan de orde - ook het vervoer regelen van en naar de gehoren bij de IND.

Een cliënt kan vergoeding voor buitengewone kosten vragen aan het COA.[9] Dit zijn bijvoorbeeld noodzakelijke kosten, zoals voor een contra-expertise, medische kosten of griffierecht.[10] Hiervoor moet toestemming worden gevraagd aan het COA, met uitzondering van noodsituaties. Het COA maakt een eigen beoordeling of deze kosten noodzakelijk zijn en daarbij heeft het een grote beoordelingsvrijheid.[11] Als je het niet eens bent met de beoordeling van het COA dan kun je bij de rechtbank in beroep gaan tegen de beslissing.